CONCERT REVIEW

Er werd vorige vrijdag in het Parochiehuis in Hamme een verjaardag gevierd. Het feestvarken had het lumineuze idee gehad om Johan Corthals nog eens naar Hamme te halen voor een portie blues recht uit de Antwerpse Delta.
Mijn eerste kennismaking met Johan Corthals dateert al van vier jaar geleden en ik heb er nog steeds leuke herinneringen aan, want de man kent zijn klassiekers.
De “mystery guest” had een naam meegekregen , Peter Holsters. Hij begeleidde Johan op tweede gitaar en believe it or not, op dwarsfluit.
Ik heb ondertussen al van alles meegemaakt maar nog geen bluesbegeleiding met een dwarsfluit, en ik moet zeggen dat het toch klonk.
Johan kennende mochten wij ons opmaken voor een avondje pure Mississippi deltablues met een greep uit de grote zak van tal van bluesgrootheden, Charlie Patton op kop.
Zo konden wij in de eerste set onder andere ‘Blackstone Blues’, Green River Blues’ en ‘Obvious Blues’ achter onze kiezen steken.
Johan maakte gretig gebruik van de slide en zijn National Steel en werd hierbij degelijk maar bescheiden begeleid door Peter, zowel op accoestische gitaar als op de dwarsfluit.
Wie denkt dat Corthals beperkt is tot zijn oude klassiekers kwam er bij wijlen bedrogen uit want wij kregen leuke dingen te horen van Ry Cooder , Bob Dylan of een accoustic version van ‘Honky Tonk Women’. Om het eerste deel af te sluiten was gekozen voor een fantastische versie van W.C. Handy’s ‘St-Louis Blues’ , een echte standard.
De genietende aanwezigen kregen even de tijd om zich te voorzien in een drankje en een hapje en konden zich dan gaan opmaken voor een tweede, al even sterke set.
Er werd van start gegaan met het overbekende en aan Robert Petway toegeschreven ‘Catfish Blues’ , gevolgd door het aangename ‘Papa Come Quick’.
Dat hij niet alleen de nummers van Patton beheerst, bewees Johan door ons te trakteren op Big Bill Broonzy’s ‘Black, Brown & White Blues’ , een song die een duidelijke schets tekent van de Amerikaanse maatschappij uit die tijd. Willie Dixons ‘Little Red Rooster’, Chuck Berry’s ’13 Question Method’ en een accoestische ‘Born Under A Bad Sign’ van Albert King mochten het geheel afsluiten.
Over heel de lijn bewees Johan een geweldige gitarist te zijn die zowat het hele gamma beheerst. Hij werd perfect ondersteund door een bescheiden Peter Holsters, wat het geheel compleet maakte. Zo hadden de aanwezigen het ook begrepen en het duo mocht dan ook een daverend applaus in ontvangst nemen. In retour kregen wij één van de weinige, door Johan zelf geschreven nummers ‘Kitchen Blues’ en een eigen bewerkte versie van ‘Lady Madonna’ van The Beatles voorgeschoteld. Ideaal einde van een perfecte avond en nog een driewerf hoera voor de jarige.

Marcel